En niet alleen met die buik gaat het hard, ook Liv wacht niet tot haar mama alle evoluties op 't gemakske kan noteren. Neenee, we gaan zomaar even heel snel ronddraaien en met ons gat staan wiebelen als we dansen, heel bewust mama en papa zeggen, ook auto wordt goed gearticuleerd nadat opa Staaf een dagje is komen spelen, ja en neen worden heel bewust gebruikt, Olivia reageert als ze Ojaaaa hoort, oma is content dat ze nu ook als oma wordt aangesproken (en niet meer als opa) , Esj, iet en ijje (Els, fiets en ijsje), maar top of the bill is toch wel TUTTAAAA, die ze hier stevig geklemd heeft:
Ze gaat naar de 'grote' crèche, waar ze dus weer de kleinste is, en ze amuseert er zich te pletter: de "grote overstap" was goed voorbereid: de afgelopen maanden was ze al meer terug te vinden in de grote crèche dan bij de kleintjes. Op 1 september gingen de mama en papa haar samen wegbrengen, maar die stonden in het ijle te zwaaien aan de deur: Liv had het veeeeeel te druk met haar speelkameraadjes. Oef!
Ja. Bij een tweede (en volgende)gaat het snel hé. Véél te!
BeantwoordenVerwijderenDaar heb jij wel ervaring mee, he Sandra! Ben je nog niet aan het aftellen?
BeantwoordenVerwijderen