2 mannen en hun laptop

2 mannen en hun laptop, a photo by tampevere on Flickr.

kl*te!

Vanmiddag, toen ik aan het werk was, ging het lief nog met Liv en Bent in de flashy wandelwagen op pad.

Ondertussen is de wandelwagen- waarmee ik de kindjes tijdens de week naar de crèche breng voordat ik ga werken- verdwenen. Wég.

Hij stond in de garage, met luiertas, knuffelketting, reservekleertjes en luiers. Te wachten op de volgende wandeling. Maar dan niet met ons.

Ik ben er zwaar ondersteboven van, meer dan ik zou willen. Want hier worden mijn kinderen geraakt. Een wandelwagen met kinderspullen stelen, wie doet zoiets? Er stonden ook fietsen in de garage. Neem die dan mee! Maar niet de buggy waarin mijn bloedjes zo graag naast elkaar zitten, waarin ze veel plezier hebben met z'n twee, of dutjes doen tijdens een dagje "onderweg".

Daarom deze oproep: als je in Mechelen en omgeving iemand ziet lopen met een Easywalker duo, vraag eens waar hij/zij hem gekocht heeft, of hij/zij er al veel plezier aan gehad heeft en of het een goede aankoop was.

Thx.

SOS bijters

Wij hebben hier twee bijterkes in huis.

De ene kan ik het nog vergeven: hij beseft niet eens dat hij tanden in zijn mondje heeft en is zeer enthousiast als de moederborst in de buurt komt. Pijnlijk, maar meer ook niet. Kan hoogstens leiden tot vervroegde overschakeling naar poedermelk.

De andere, dat is iets anders. Afgelopen dinsdag waren we er een eerste keer getuige van dat Liv een ander kindje beet. En niet zomaar efkes bijten. Neenee, de tandjes stonden stevig gemarkeerd op enkele centimeters van Olivia's tepel.
Gisteren stonden diezelfde tandjes in Maud haar vingertje.
Ik vroeg in de crèche of Liv daar ook al kindjes had gebeten, maar "nee hoor, hier heeft Liv nog nooit iemand gebeten".
Vandaag kwam ze terug en in het heen-en-weer-schriftje stond het volgende bericht: '"Liv heeft vandaag een ander kindje in de vinger gebeten".
En vanavond beet ze haar papa in de hand omdat ze buiten wilde blijven spelen toen het bedtijd was.

Hoe leren we haar het bijten af? HELLEP!!!!

ik blijf hem zoeken,

die pause-knop. Maar ondertussen ben ik dus wel al twee keer buitenshuis gaan werken. En is Bent ook al twee keer naar de crèche geweest. En ik weet ook wel dat ze hem daar heel goed verzorgen, dat hij het reuze naar zijn zin heeft, dat de verzorgsters schatten van mensen zijn, enzovoort. MAAR het laatste beeld van mijn beerke was toch troebel, doch zeer schoon: zijn grote zus en één van de allerliefste verzorgsters (Hakima) die over zijn bolleke strelen terwijl hij hen een glimlach van oor tot oor schenkt.
De eerste stap naar zelfstandigheid.
Bent vond het fantastisch. De mama was minder stoer.
Maar daar waren verschillende reddende engelen. Katia met een troostcadeautje, Liesbeth met troostchocolade, Marijke met troostHaribo, het lief en tante Fien en Katia en Lies met een troostberichtje. Collega's die zeggen dat ze blij zijn dat ik terug ben.  Dankuwel!!!!

Bent, opa en de beer

Bent, opa en de beer a video by tampevere on Flickr.

Bent is vandaag 6 maanden oud!

waar staat die pause-knop?

Ik vind hem niet, die pause-knop, en ik heb hem heel hard nodig, want het gaat mij veel te snel.

Bent lag tot gisteren nog in het bedje dat opa Staaf twee jaar geleden nog gepimpt had toen we op Liv wachtten (en waar hij zelf ooit zijn eerste slaapjes in pleegde). Maar het werd te krap.

In dit lengte gaat dat nog, maar ons beerke maakt nogal wat moves in zijn slaap en zat dus weleens vast tussen de spijlers.
Hoog tijd voor een groter bed dus: het bed van Liv, ook een exemplaar waar ondertussen alle kleinkinderen van mijn ouders in gelegen hebben.

Liv slaapt dus vandaag voor het eerst in haar jote bed. Dit is haar kamertje:

Dus ja, het babybedje mag weer op zolder. Die pause-knop, ik hoop hem nog te vinden voordat ik volgende week weer aan het werk ga en Bent naar de crèche moet brengen...