cool diploma

cool diploma, a photo by tampevere on Flickr.

de sinterklaasshow was vermoeiend

de sinterklaasshow was vermoeiend, a photo by tampevere on Flickr.

onderweg

...naar een nieuwe thuis, onze keuken:

wat was dat gestommel?

wat was dat gestommel? , a photo by tampevere on Flickr.

9 maanden Bent

hoera!

daar gaat ze

daar gaat ze, a photo by tampevere on Flickr.

en de andere foto's zijn wat troebel, zoals het zicht van mama vanochtend

werk in uitvoering

afscheid

Vrijdag ging Liv voor het laatst naar de crèche waar ze twee jaar graag was.
Trakteren dus!
Zelfgebakken koekjes voor de kindjes

En een bloemenbroche voor alle lieve verzorgsters

Het kapstokje en de schuif met de bal zijn nu voor een ander kindje...

... welk plaatje zou er morgen op school naast haar naam staan?

Pippi-Liv-Langkous

Ik heb er al een paar keer serieus spijt van gehad, dat ik zonodig mijn liefde voor Pippi Langkous en haar verhalen wilde overbrengen op mijn dochter. "Ik ben Pippi Langkous en ik doe mijn eigen zin". Hélemaal Liv.

Vandaag wilde ze haar soep niet opdrinken. Na enig aandringen, deed ik tegen beter weten in weer: beginnen "onderhandelen", met andere woorden "chanteren".
Ik: 'Meisjes die geen soep drinken zijn niet sterk genoeg om volgende week naar het klasje te gaan. Dat is wel jammer, want ik denk dat Liv het leuk zou vinden in de klas.
Liv: "Neen! Ik wil geen soep! Soep is écht vies! Ik blijft alleen thuis!"

Aiaiaiai.

Vandaag kreeg ze ook een pakketje kunstwerkjes die ze tijdens haar crècheperiode maakte, mee naar huis. Dit zat ook in het pakketje:

Snif.

jangzazeleve*

(* lang zal ze leven), dat was één van de eerste dingen die ik gisterenochtend hoorde. Liv en haar papa knutselden een kroon en maakten een mooie tekening terwijl Bent en mama lekker lang uitsliepen.

Er kwamen lieve mensen op bezoek, we aten taart, we speelden, we aten macaroni in kaas en hesp. Tante Els las mooie boekjes voor.

We speelden met de WII. De sint gaat het druk hebben om al die brave kindertjes  mama's en papa's van een WII te voorzien. En dan hebben we nog niet gehoela-hoept.

Ook zaterdag was gezellig, met dezelfde ingrediënten: leuke mensen, lekker eten. Ook zaterdag was gezellig, met dezelfde ingrediënten: leuke mensen, lekker eten.

Meer moet dat niet zijn. En zo heb ik schoon de 26 36 bereikt!

breek de stilte

wat is het hier stil de laatste tijd hé?!  Hier wel ja, maar niet in real life.  Neenee, Tampevere ging na zes maanden ouderschapsverlof terug buitenshuis werken, enigzins tegen haar zin, en was aardig op pad een vervroegde midlifecrisis tegen het lijf te lopen, tot ze een pracht van een nieuwe uitdaging vond. Over enkele weken begint ze eraan.

Ondertussen gingen ook de naailessen weer van start, werd er ingeschreven voor pilates (om het buikske en de rugpijn weg te jagen), er werd veel gelachen en gespeeld, er werd weinig geslapen (Bent krijst de straat bijeen als hij niet af en toe eens bij mama en papa in bed mag). 
En soms werd er gerust, zoals opa Staaf en Liv hier met veel plezier doen.

er kwamen verschillende lieve babysitters (jammer genoeg maakten we geen foto's van allemaal)

er werd gekust met Remon

er werd gelopen als een jachtluipaard in Planckendael

de dvd van Pipi Langkous werd de nieuwe hype, zowel bij kids, ouders als babysitters









er werden (tientallen) plannetjes voor verbouwingen getekend en besproken

er werden ijsjes gemaakt van aardbeien uit de tuin naar dit recept en daar werd dan uitbundig van genoten

er werd veel gezongen, gedanst, gespeeld, voorgelezen

er werd een cadautje voor jarige Camila bedacht, dat mislukte grandioos

er werd een nieuw cadeautje genaaid, dat was net klaar toen we moesten vertrekken naar het feest. In de euforie vergat ik een foto te trekken van het mooie jurkje.

Er werd gewandeld in de Hechtelse duinen, tussen paddenstoelen en kabouterverhalen.
En elfjes.

2 mannen en hun laptop

2 mannen en hun laptop, a photo by tampevere on Flickr.

kl*te!

Vanmiddag, toen ik aan het werk was, ging het lief nog met Liv en Bent in de flashy wandelwagen op pad.

Ondertussen is de wandelwagen- waarmee ik de kindjes tijdens de week naar de crèche breng voordat ik ga werken- verdwenen. Wég.

Hij stond in de garage, met luiertas, knuffelketting, reservekleertjes en luiers. Te wachten op de volgende wandeling. Maar dan niet met ons.

Ik ben er zwaar ondersteboven van, meer dan ik zou willen. Want hier worden mijn kinderen geraakt. Een wandelwagen met kinderspullen stelen, wie doet zoiets? Er stonden ook fietsen in de garage. Neem die dan mee! Maar niet de buggy waarin mijn bloedjes zo graag naast elkaar zitten, waarin ze veel plezier hebben met z'n twee, of dutjes doen tijdens een dagje "onderweg".

Daarom deze oproep: als je in Mechelen en omgeving iemand ziet lopen met een Easywalker duo, vraag eens waar hij/zij hem gekocht heeft, of hij/zij er al veel plezier aan gehad heeft en of het een goede aankoop was.

Thx.

SOS bijters

Wij hebben hier twee bijterkes in huis.

De ene kan ik het nog vergeven: hij beseft niet eens dat hij tanden in zijn mondje heeft en is zeer enthousiast als de moederborst in de buurt komt. Pijnlijk, maar meer ook niet. Kan hoogstens leiden tot vervroegde overschakeling naar poedermelk.

De andere, dat is iets anders. Afgelopen dinsdag waren we er een eerste keer getuige van dat Liv een ander kindje beet. En niet zomaar efkes bijten. Neenee, de tandjes stonden stevig gemarkeerd op enkele centimeters van Olivia's tepel.
Gisteren stonden diezelfde tandjes in Maud haar vingertje.
Ik vroeg in de crèche of Liv daar ook al kindjes had gebeten, maar "nee hoor, hier heeft Liv nog nooit iemand gebeten".
Vandaag kwam ze terug en in het heen-en-weer-schriftje stond het volgende bericht: '"Liv heeft vandaag een ander kindje in de vinger gebeten".
En vanavond beet ze haar papa in de hand omdat ze buiten wilde blijven spelen toen het bedtijd was.

Hoe leren we haar het bijten af? HELLEP!!!!

ik blijf hem zoeken,

die pause-knop. Maar ondertussen ben ik dus wel al twee keer buitenshuis gaan werken. En is Bent ook al twee keer naar de crèche geweest. En ik weet ook wel dat ze hem daar heel goed verzorgen, dat hij het reuze naar zijn zin heeft, dat de verzorgsters schatten van mensen zijn, enzovoort. MAAR het laatste beeld van mijn beerke was toch troebel, doch zeer schoon: zijn grote zus en één van de allerliefste verzorgsters (Hakima) die over zijn bolleke strelen terwijl hij hen een glimlach van oor tot oor schenkt.
De eerste stap naar zelfstandigheid.
Bent vond het fantastisch. De mama was minder stoer.
Maar daar waren verschillende reddende engelen. Katia met een troostcadeautje, Liesbeth met troostchocolade, Marijke met troostHaribo, het lief en tante Fien en Katia en Lies met een troostberichtje. Collega's die zeggen dat ze blij zijn dat ik terug ben.  Dankuwel!!!!

Bent, opa en de beer

Bent, opa en de beer a video by tampevere on Flickr.

Bent is vandaag 6 maanden oud!

waar staat die pause-knop?

Ik vind hem niet, die pause-knop, en ik heb hem heel hard nodig, want het gaat mij veel te snel.

Bent lag tot gisteren nog in het bedje dat opa Staaf twee jaar geleden nog gepimpt had toen we op Liv wachtten (en waar hij zelf ooit zijn eerste slaapjes in pleegde). Maar het werd te krap.

In dit lengte gaat dat nog, maar ons beerke maakt nogal wat moves in zijn slaap en zat dus weleens vast tussen de spijlers.
Hoog tijd voor een groter bed dus: het bed van Liv, ook een exemplaar waar ondertussen alle kleinkinderen van mijn ouders in gelegen hebben.

Liv slaapt dus vandaag voor het eerst in haar jote bed. Dit is haar kamertje:

Dus ja, het babybedje mag weer op zolder. Die pause-knop, ik hoop hem nog te vinden voordat ik volgende week weer aan het werk ga en Bent naar de crèche moet brengen...

what a beautiful day

DSC_0267, a photo by tampevere on Flickr.

Je hebt zo van die dingen waar iedereen mooie herinneringen aan heeft. Met de trein naar Antwerpen en dan naar de zoo, dat is er zo ééntje.  Tijd voor een "eerste keer" voor Liv en Bent.
En ja, voor ons geldt "met de trein is altijd een beetje reizen", wij zijn nogal comfortbeesten en springen dus gemakkelijk in de auto ipv ons op een ecologisch verantwoorde manier te verplaatsen. En dus is met de trein reizen een heel avontuur. Ook voor mama en papa, met als eerste hindernis een roltrap die op zondag ook rustdag houdt. En dus moet onze flashy duo-wandelwagen met twee kids de trappen op gedragen worden en kunnen we al deo gebruiken voordat we echt vertrokken zijn.

We waren vergeten hoe leuk de zoo is - ondanks de kleine verblijven voor de dieren (we zijn Planckendael-dimensies gewoon met ons abonnement daar). Bent schaterde het uit tijdens de zeeleeuwenshow. En voor Liv stonden de nijlpaarden op nummer één.

Op een duidelijke tweede plaats: the Antwerp Chimps. Shirley kreeg vandaag een nieuw gezicht. En werd daar zo moe van.



We hebben een vlinderke meegenomen uit de vlindertuin.

En twee koekjesmonsters.

En we leerden dat ook vlinders moe zijn na zo'n drukke dag.

Mijn excuses voor de vreselijke lay-out, maar ik geef de strijd tegen Mr. Blogger op: hij plaatst de foto's maar waar hij wil, puh!