Dat hoorden we enkele dagen geleden om 4.30h door de babyfoon die aan het hoofdeinde van ons bed staat. Zelfs na een flesje melk gaf Liv de moed niet op: ze had genoeg geslapen en was niet van plan "zich in stilte bezig te houden" zodat mama en papa nog wat konden slapen. Mama, optaan? Papa, optaan?
Enkele uren later, toen de wekker afliep voor het lief, lag madame zalig en als de onschuldigheid zelve te knorren in het ouderlijke bed, en opende haar ogen pas weer om 9.30h (toen het lief toch al een aantal koffietjes ter ondersteuning van lijf en leden achter de kiezen had)...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten